คุณพ่อนอนติดเตียงมา3เดือนเนื่องจากเข้ารับการผ่าตัดมะเร็งกระเพาะอาหารระยะที่1 และ ถุงน้ำในตับอ่อน ตอนนี้แผลผ่าตัดหายดีแล้วครับรวมทั้งโรคมะเร็งก็หายแล้วครับโชคดีที่ไม่ต้องคีโม แต่ที่น่าหนักใจคือตอนนี้คุณพ่อยังเดินไม่ได้ และต้องเจาะคอ เนื่องจากปอดติดเชื้อมา2ครั้งแล้วครับถ้าครั้งที่3นี่ผมว่าน่าเป็นห่วงแน่ ขาทั้งสองข้างเริ่มลีบแล้วครับ คุณพ่อค่อนข้างดื้อและใจเสาะมากครับ ทำกายภาพแต่ละครั้งเจ็บนิดหน่อยหรือเหนื่อยหน่อยไม่เกินสามนาทีก็ไม่เอาแล้วครับอยากนอนเฉยๆอย่างเดียว นี่คือสามเหตุที่นอนติดเตียงมาสามเดือนเมื่อเปรียบเทียบกับคนไข้แบบเดียวกัน อายุเท่ากัน สองอาทิตย์เค้ากลับบ้านกันแล้วครับ สรุปรอบนี้คุณหมอแจ้งว่าถ้าอาการติดเชื้อในปอดหายแล้วคงให้กลับไปดูแลต่อที่บ้าน โดยให้เหตุผลว่าเชื้อโรคมันเย่อะติดเชื้อจนดื้อยาจนต้องใช้ยาแรงสุดๆที่เค้าใช้กันเมื่อห้าสิบปีทีแล้วมาใช้กับคุณพ่อแต่ก็จะไม่เกิดผลดีกับไตสักเท่าไรและเริ่มมีภาวะจะเสี่ยงกับไตวาย ทีนี้ทางญาติยังคิดกันไม่ออกครับว่าจะทำเช่นไร ขืนให้กลับบ้านแบบติดเตียง เจ่าะคอ ฟีดอาหารแบบนี้ และคนป่วยสปอยมากไม่ยอมให้ความร่วมมือจนผอมขาลีบลงทุกวัน ผมว่าไม่กี่เดือนคงเสียชีวิตแน่ครับ ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นคงน่าเสียดายมากๆที่เป็นมะเร็งผ่าตัดจนหายเสียงบประมาณและความทุ่มเทจากคุณหมอเป็นอย่างมาก สรุปภาษาชาวบ้านคือ โรคหลักแสนหลักล้านผ่านมาได้แต่ตายด้วยโรคไม่กี่ร้อยไม่กี่พัน สรุปคำถามคือ 1.จะทำอย่างไรดีครับ เนื่องจากญาติให้ความเห็นกันว่าคงไม่มีใครบังคับได้ดีเท่าที่โรงพยาบาลกลับบ้านไม่รอดแน่ครับ ถึงจะจ้างคนมาดูแลหรือหาอุปกรณ์มารองรับการดูแลที่บ้านก็ไม่น่าจะช่วยได้ 2.พอจะมี รพ.รัฐแห่งใดรับมือกับเคสแบบนี้ได้บ้างครับ เนื่องจากคุณพ่อเป็นข้าราชการบำนาญเบิกจ่ายตรงได้ครับ 3.ตอนนี้เท่าที่ดูอาการคุณพ่อเหลือแต่โรคอายุรกรรมธรรมดาแล้วครับ ส่วนมะเร็งหายขาดครับ คุณหมอแจ้งแล้วไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องมะเร็ง ทีนี้จะทำอย่างไรต่อเพราะทางโรงพยาบาลจะให้กลับบ้านอย่างเดียวเลยครับ