สวัสดีค่ะ..หนูอายุ15 ตอนนี้หนูรู้สึกว่าตัวเองกำลังเครียดมากๆอารมณ์จะขึ้นลงๆพยายามควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ให้โมโหหรือทำลายของสะกดอารมณ์ไว้จนอยากจะกรีดร้องออกมาแต่ทำไม่ได้จนต้องหยิกตัวเองบางทีหนูก็เครียดที่ครอบครัวหนูเป็นแบบนี้หนูรู้สึกว่าแม่รักพี่มากกว่าเวลาหนูอยากได้อะไรแม่จะไม่ให้บอกมีแล้วเยอะแล้วหนูต้องเก็บเงินซื้อเองตลอดในขณะที่พี่แม่ให้ได้ตลอด(อันนี้หนูน่าจะน้อยใจล้วนๆค่ะแฮะๆ)หนูอยากอยู่คนเดียวพ่อกับแม่หนูทะเลาะกันบ่อยหนูแชทไปหาพี่หนูกลัวพ่อกับแม่จะฆ่ากันในสมองหนูมันมีแต่เลือดมีแต่มีดแต่สิ่งที่หนูได้คำตอบจากพี่คืออย่าไปยุ่งเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ หนูไม่สามารถปรึกษาใครได้เลยหนูมีเพื่อนเยอะหนูชอบทำตัวเฮฮาชอบแกล้งเพื่อนเวลาเพื่อนโมโหหนูชอบแกล้งเขาหรือเวลาเพื่อนเศร้าทุกข์ใจหนูจะทำให้เขามีความสุขแต่จริงๆในใจหนูบอบช้ำมากค่ะ หนูกลัวเพื่อนจะนินทาหนูหนูกลัวทุกอย่างทั้งๆที่รู้ว่าเพื่อนนินทาอยู่แล้วค่ะหนูมีอะไรชอบเก็บไว้ในใจอยากเล่ามากๆก็ไม่ได้หนูพยายามตั้งใจเรียนหรือทำให้ตัวเองมีคุณค่าขึ้นหนูอยากได้คำชมบ้างแต่ไม่ได้ ที่บ้านหนูมีแต่คนอารมณ์ร้อนหนูพยายามใจเย็นก็ไม่ได้ แม่ใช้งานหนูหนักมากๆจนวันสอบหนูต้องปลีกตัวจากติวหนังสือมาช่วยงานที่บ้านหนูเครียดมากๆจนนอนไม่หลับบ้างร้องไห้หนักมากจนกรีดร้องออกมาหนูเหมือนอยู่คนเดียวเลยค่ะในตอนนั้นเหมือนหยูในอยู่ในห้องทึบๆสีดำที่มีหนูอยู่คนเดียวหนูเข้าไปในครัวในหลายๆครั้งเวลาหนูเห็นมีดหนูพยายามจะเอามาแทงตัวเองหลายครั้งแต่ในสมองอีกข้างมันอย่าทำนะ ทำแบบนี้แม่ด่าหนูแน่ๆ วันนี้หนูทะเลาะกับแม่หนูพยายามกลั้นอารมณ์มากๆแต่ก็ไม่สุดหนูอารมณ์เสียใส่แม่พี่หนูก็อยู่แต่พี่ก็ว่าหนูจะน้องไห้ทำไมเรื่องแค่นี้ในตอนนั้นหนูท้อและเหนื่อยมากๆแม่และพี่ไม่เข้าใจหนูเลยหนูน้องไห้หนูพูดขอโทษแม่แต่ในใจหนูมันบอกว่าตายๆซ่ะแม่จะได้ไม่ลำบากแต่ในสมองมันกลั่นคำอีกว่าอย่าเลยแม่จะลำบากกว่าเดิมนะไหนจะค่าทำศพมันไม่ใช่ถูกๆ(หนูบ้ามากๆตอนนั้น)แล้วหนูก็หยิกแขนตัวเองจะจะกรี๊ดอยากทุบอกตัวเอง(เวลาหนูเครียดมากจนร้องไห้หนูจะทุบอกทุบแขนขาตัวเองแรงๆหนูอยากอาเจียนมากๆแต่หนูก็อาเจียนไม่ได้) เวลาเรียนหนูไม่มีสมาธิเลยค่ะเรียนๆอยู่หนูจะเอาเรื่องอื่นมาคิดให้ปวดหัว หนูทำเกรดได้ดีหนูกลัวมากๆว่ามันจะตกเพื่อนไม่จริงใจกับหนูเลยค่ะทุกคนแข่งกับหนูเข้าหาหนูเพื่อผลประโยชน์ มีคำพูดจากคนแปลกหน้ามากมายทั้งครูและเพื่อนดูถูกหนูจนหนูไม่อยากอยู่แล้วขนาดความฝันหนูยังไม่บอกใครเลย หนูเคยปรึกษาเพื่อนว่าหนูควรพบจิตแพทย์ไหม เขาก็บอกหนูไม่ได้เป็นขนาดนั้นอย่าเลย อาการหนูแบบนี้หนูควรพบจิตแพทย์จริงๆใช่ไหมคะ หนูเป็นโรคอะไรไหมคะ หนูรู้สึกโล่งนิดนึงที่ได้เอาออกมาพิมพ์ในนี้แต่หนูกลัวมันจะกลับมาอีกมันเหนื่อยมากๆเลยค่ะ

สวัสดีครับ
จากอาการที่เล่ามาข้างต้นนั้นยังไม่มีความชัดเจนว่าจะเข้าได้กับโรคอะไรหรือไม่ แต่ที่หมอสัมผัสได้คือคุณคงเจอกับปัญหาในชีวิตมาหลายอย่างและน่าจะมีปัญหาเดิมไปเกิดขึ้นซ้ำๆมานานมากแล้ว

เวลาที่คนเรามีปัญหาในชีวิตหรือมีเรื่องที่ทำให้เครียดนั้นเป็นเรื่องปกติที่คนเราจะเกิดความทุกข์ความไม่สบายใจ แต่ถ้าหากความทุกข์เหล่านั้นเริ่มส่งผลต่อการเรียน การใช้ชีวิตประจำวัน จนทำให้เกิดความรู้สึกที่อยากทำร้ายตัวเองหรือฆ่าตัวตายก็อาจเป็นปัญหาได้ครับ

เมื่อคนเรามีความเครียดนั้นมีทางออกที่จะสามารถช่วยจัดการความเครียดได้หลายทางครับ เช่น การดึงตัวเองออกมาจากสถานการณ์ที่ทำให้เกิดความเครียดแล้วพยายามสูดหายใจเข้าออกลึกๆช้าๆไปเรื่อยๆจนกระทั่งอารมณ์สงบลง หรืออาจใช้วิธีหากิจกรรมทำเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของตรเอง เช่น วาดรูป ฟังเพลง ดูหนัง เล่นดนตรี หรือวิธีอื่นๆตามความชอบของตนเองก็ได้เช่นกันครับ

แต่ถ้าหากสุดท้ายแล้วคุณไม่สามารถจัดการกีบความเครียดหรืออารมณ์เศร้า เบื่อหน่ายในชีวิตได้ด้วยตัวเอง การไปพบจิตแพทย์ก็เป็นทางเลือกที่ดีทางหนึ่งครับ เมื่อได้พบจิตแพทย์แล้วอย่างน้อยที่สุดก็จะได้มีใครสักคนที่พร้อมจะรับฟังคุณอย่างเข้าใจและพร้อมที่จะช่วยแก้ไขอารมณ์และความเครียดของคุณให้ดีขึ้น ไม่ว่าจะผ่านทางการให้คำแนะนำ การฝึกการผ่อนคลายอารมณ์ การทำจิตบำบัด หรือการรักษาด้วยยา

และในเบื้องต้นนั้นก็อาจลองทำแบบทดสอบตามลิงค์นี้เพื่อประเมินความเสี่ยงในการเป็นโรคซึมเศร้าด้วตนเองก่อนได้ครับ

http://www.prdmh.com/แบบประเมินโรคซึมเศร้า-9-คำถาม-9q.html

ถ้าหากทำได้ตั้งแต่ 7 คะแนนขึ้นไปก็มีโอกาสที่จะเป็นโรคซึมเศร้าได้ ซึ่งก็จะยิ่งเน้นให้เห็นถึงความจำเป็นในการไปพบจิตแพทย์ครับ

นอกจากนี้ถ้าหากต้องการขอคำปรึกษาในเบื้องต้นเพิ่มเติมก็อาจโทรไปที่สายด่วนสุขภาพจิตเบอร์ 1323 ได้อีก 1 ช่องทางครับ

การเก็บกดความเครียดหรือความรู้สึกคับข้องใจเอาไว้คนเดียวนานๆ อาจนำไปสู่ภาวะซึมเศร้าได้ค่ะ

เบื้องต้นเช็คอาการด้วยการทำแบบประเมินซึมเศร้าด้วยตัวเองดูก่อนนะคะ โดยในช่วงระยะเวลา 2 สัปดาห์ที่ผ่านมาจนถึงวันนี้มีอาการเหล่านี้มากน้อยแค่ไหน
ไม่มีเลย 0 คะแนน
มี 1-7 วัน 1 คะแนน
≥7 วัน 2 คะแนน
ทุกวัน 3 คะแนน
1. เบื่อหน่าย ไม่สนใจอยากจะทำอะไร
2. ไม่สบายใจ ซึมเศร้า ท้อแท้
3. หลับยาก หลับๆตื่นๆ หรือหลับมากเกินไป
4. เหนื่อยง่าย ไม่ค่อยมีแรง อ่อนเพลีย
5. เบื่ออาหาร หรือ กินได้มาก กินจุบจิบตลอดเวลา
6. รู้สึกไม่ดีกับตัวเอง คิดว่าล้มเหลว หรือคิดว่าทำให้ตนเองและครอบครัวผิดหวัง
7. ขาดสมาธิ เหม่อลอย ขี้ลืมบ่อย
8. ทำอะไรช้าลง กระสับกระส่าย อยู่นิ่งไม่ได้
9. คิดทำร้ายตัวเอง อยากตาย หรือตายไปจะดีกว่า
จากนั้นรวมคะแนน หากได้มากกว่า 7 คะแนนขึ้นไป อาจมีแนวโน้มที่จะเป็นซึมเศร้าได้ค่ะ แนะนำให้พบจิตแพทย์ ประเมินอาการเพิ่มเติม แล้วรับการรักษาด้วยวิธีที่เหมาะสม การรักษาที่ถูกต้องตามแนวทางโรคจะช่วยให้อาการดีขึ้น ปรับตัวได้มากขึ้น ใช้ชีวิตประจำวันได้อย่างปกติอีกครั้งนะคะ

นอกจากนั้นหนูควรลดความคาดหวังที่มีต่อคนรอบข้างลงบ้าง เพราะทุกอย่างในโลกนี้ไม่สามารถเป็นไปได้ดังที่ใจเราต้องการ หลายอย่างอยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา พี่อยากให้หนูโฟกัสที่ตัวเองมากๆ ฝึกคิดบวกมาก เช่น ไม่มีใครรัก เราก็รักตัวเองได้ สิ่งไหนที่ขอแล้วแม่ไม่ให้เราก็หาวิธีเก็บเงินซื้อเอง การที่เราสามารถดูแลตัวเองได้พึ่งพาตัวเองมากกว่าพึ่งพาคนอื่นๆ ถือเป็นว่าเป็นคนเก่งคนนึงเลยทีเดียว ปัญหาแค่นี้มองให้เป็นเรื่องเล็ก เพราะอนาคตเรายังต้องเผชิญกับปัญหาต่างๆอีกมากมาย ถ้าวันนี้หนูแพ้ โอกาสหน้าหนูจะชนะปัญหาหรืออุปสรรต่างๆไปได้อย่างไร

หากเครียดหรือกดดันมากๆ แนะนำระบายมันออกมาด้วยการออกกำลังกาย ไปร้องตะโกนดังๆในที่ที่ไม่รบกวนคนอื่น วาดภาพ ทำกิจกรรมที่ชอบ ลองพูดระบายความรู้สึกกับใครสักคนที่ไว้ใจได้ บริหารจัดการเวลาให้เป็น งานไหนที่เกินกำลังเรา เราก็วางมันลง ทำตามกำลังที่เราทำได้ ใครจะดุจะด่าเราก็ให้เหตุผลเขาไปตรงๆ ว่าเราไม่สามารถทำได้

แต่หากปรับไม่ได้จริงๆ หนูควรพบจิตแพทย์ ให้คุณหมอประเมินอาการพิจารณาให้การรักษาด้วยยาควบคู่กันไป อาการจะดีขึ้น ปรับตัวได้เหมาะสมมากขึ้นค่ะ สู้ๆนะคะ