หมอคะหนูครวรทำไงดีคะหนูน้ำตาไหลง่ายมากหนูอายเพื่อนคะที่อะไรนิดอะไรหน่อยก็น้ำตาไหล อย่างเช่นครูเปิดวิดีโอเกี่ยวกับน้องหมาโดนรถชนหนูก็น้ำตาไหล ตอนไปอบรมคุณธรรมเค้าเปิดวิดีโอเกี่ยวกับพระคุณแม่หนูก็ร้องให้ทั้งๆที่เพื่อนๆไม่มีทีท่าจะร้องให้เลยหนูอายุ20แล้วคะหนูไม่ชอบเลยที่เพื่อนมองหนูแปลกๆตอนหนูร้องให้ หนูอยากเป็คนปกติเหมือนคนอื่นๆที่ไม่ต้องร้องไห้กับเรื่องเล็กๆควรทำไงดีคะ

สวัสดีครับ
การตอบสนองทางจิตใจของคนแต่ละคนนั้นจะไม่เหมือนกันเนื่องจากบุคลิกพื้นฐานเดิมและประสบการณ์ในชีวิตที่แตกจ่างกันครับ

การที่ร้องไห้กับเรื่องบางเรื่องง่ายผิดปกตินั้นอาจเกิดเป็นผลมาจากการมีบุคลิกที่เป็นคนขี้สงสาร เห็นอกเห็นใจผู้อื่น หรือจากการที่เรื่องราวที่มากระตุ้นอาจมีความใกล้เคียงกับประสบการบางอย่างในอดีตได้ ซึ่งอาการเหล่านี้ก็ไม่ได้ถือว่าเป็นสิ่งที่ผิดปกติครับ

แต่ถ้าหากต้องการทำความเข้าใจกับการร้องไห้ง่ายที่เกิดขึ้นนี้ก็อาจไปปรึกษานักจิตวิทยาหรือจิตแพทย์เพื่อให้ความช่วยเหลือเพิ่มเติมได้ ซึ่งก็จะช่วยให้คุณมีความเข้าใจในตนเองมากขึ้นและสามารถยอมรับในพฤติกรรมการแสดงออกที่เกิดขึ้นได้มากขึ้นครับ

สวัสดีครับ

จริงๆแล้วเรื่องที่ยกมาเป็นตัวอย่างถึงแม้ว่าจะร้องไห้ก็ไม่แปลกนะครับ การเป็นคน sensitive ซักหน่อยไม่ใช่เรื่องที่ผิดปกติอะไรครับ อาจจะต้องลองมาสำรวจตนเองดูว่า เมื่อเวลาที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เรามีความคิดอะไรขึ้นมาบ้างที่ทำให้รู้สึก และเมื่อร้องไห้แล้ว เรารวบรวมสติได้ดีแค่ไหน

การให้เวลากับตนเองได้ปลดปล่อยอารมณ์เหล่านี้ออกมาด้วยวิธีการที่ไม่ทำให้ผู้อื่นหรือตัวคุณเองเดือดร้อน ถือเป็นเรื่องที่ดีนะครับ ไม่อยากให้ปฎิเสธในสิ่งที่ตนเองรู้สึกและเป็นอยู่ครับ

หากมีคำภามอื่นๆก็สามารถสอบถามเข้ามาได้นะครับ

การที่มีอารมณ์อ่อนไหวง่ายกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ ขึ้นอยู่กับความเข้มแข็งทางจิตใจของแต่ละคน คนที่มีความเข้มแข็งทางจิตใจจะแยกแยะได้ว่าเรื่องที่เศร้านั้นเป็นเหตุการณ์หนึ่งที่มากระตุ้นให้เกิดอารมณ์เศร้า โดยไม่อินหรือเอาเรื่องนั้นมาผูกกับตนเอง

ในกรณีที่ร้องไห้เมื่อเห็นสุนัขโดนรถชน หรือ ร้องไห้ในเหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึกซาบซึ้งใจ เมื่อเหตุการณืนั้นผ่านไป สามารถกลับมามีอารมณ์เป็นปกติ ไม่ได้รู้สึกทุกข์ใจต่อเนื่อง แบบนี้ถือว่าเป็นสภาวะอารมณ์ที่ปกติ

แต่หากหนูเอาเหตุการณ์เหล่านั้นมาเชื่อมโยงกับชีวิตของหนู คิดว่าเรื่องนั้นเหมือนเรื่องราวในชีวิตเรา แล้วทำให้รู้สึกเศร้าและทุกข์ใจอย่างมาก แบบนี้อาจมีแนวโน้มที่จะเป็นปัยหาทางด้านอารมณ์ โดยเฉพาะการมีภาวะซึมเศร้าก็เป็นไปได้นะคะ

ซึมเศร้ามีสาเหตุหลักจากสารเคมีในสมองหลั่งผิดปกติ ทำให้การรับรู้ ความคิด การแสดงออกทางอารมณ์และพฤติกรรมผิดปกติไปจากเดิม หากเจอปัญหาหรือมีเหตุการณ์กระทบกระเทือนจิตใจ จะทำให้อาการรุนแรงมากขึ้น

อาการของโรคซึมเศร้า จะมีอาการต่อไปนี้อย่างน้อย 7 ข้อ ต่อเนื่องเกือบทุกวัน นานเกิน 2 สัปดาห์
1.เบื่อหน่าย ไม่มีความสุข
2.ท้อแท้ เศร้า
3.อ่อนเพลีย
4.นอนไม่หลับ/หลับมากเกินปกติ
5.เบื่ออาหาร/ทานได้เยอะกว่าปกติ
6.ขาดสมาธิ
7.หงุดหงิดง่าย
8.ขี้น้อยใจ รู้สึกไร้ค่า
9.อยากตาย /อยากทำร้ายตัวเอง

หากมีอาการเข้าข่ายซึมเศร้าควรพบจิตแพทย์ทันที ประเมินอาการเพิ่มเติม วินิจฉัยโรคให้แน่ชัด แล้วรับการรักษาด้วยวิธีที่เหมาะสม

การรักษาซึมเศร้าที่ได้ผลดี คือการรักษาด้วยยา ยาจะช่วยปรับสมดุลสารเคมีในสมอง ทำให้ควบคุมความคิดอารมณ์และพฤติกรรมต่างๆได้เหมาะสม ร่วมกับการทำจิตบำบัด จะช่วยฟื้นฟูสภาพจิตใจทำให้ปรับตัวต่อปัญหาต่างๆได้ดีขึ้นค่ะ

ในระหว่างทำการรักษา ควรทานยาสม่ำเสมอ ไม่หยุดยาเอง หมั่นออกกำลังกาย พักผ่อนให้เพียงพอ งดสารเสพติดทุกชนิด และไปพบแพทย์ตามนัดทุกครั้งจะช่วยให้การรักษาได้ผลดียิ่งขึ้นนะคะ