อยากปรึกษาเรื่องการประเมินสุขภาพจิตน่ะคะ พอดีว่ามีปัญหาที่เกิดขึ้นกับตัวเองหลายอย่างจนรู้สึกว่าบางทีก็นึกไม่ออกว่ามีอะไรบ้าง แต่ก็ยังมีความคิดที่คิดว่าตัวเองเครียด ตัวเองไม่สบายใจบ่อยๆ แบบนี้คุณหมอสามารถวินิจฉัยได้ไหมคะ ส่วนตัวไม่แน่ใจว่ากำลังใช้ดีเฟนเพื่อหลอกตัวเองว่าปกติดีหรือเปล่า มักจะมีอาการทางกายที่เคยเป็นติดต่อกันเป็นสัปดาห์ๆหรือนานเป็นเดือน คือง่วงนอนตลอดเวลาจนหลับในที่ทำงาน ขี้ลืมส่วนมากเป็นความจำระยะสั้น ทำอะไรซับซ้อนไม่ได้สมาธิหลุดไว ฝันร้ายจนบางทีก็กรีดร้องและสะตุ้งตื่นมาด้วยความกลัวมากๆ(เป็นแค่ 2 ครั้ง) ใจสั่นจนควบคุมตัวเองไม่ได้ เคยได้รับยาและหมออายุรกรรมวินิจฉัยว่าเป็นโรคกังวลทั่วไป แต่ตัวดิฉันไม่ได้กินยาตามที่หมอบอกเพราะคิดว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไร ถ้า ณ วันนี้ไม่มีอาการทางกายแล้ว ถือว่าตอนนี้ปกติดีหรือเปล่าคะ แต่อยากตรวจสอบว่าตัวเองเป็นโรคอะไรหรือเปล่า เพื่อที่จะไม่ให้เกิดปัญหาอีกในอนาคตน่ะค่ะ

สวัสดีครับ
การประเมินปัญหาทางด้านสุขภาพจิตนั้นต้องอาศัยการตรวจประเมินสุขภาพจิตโดยการพูดคุยโดยตรงเท่านั้นครับ แต่จากอาการในที่นี้ตามที่เล่ามาหมออาจคาดการณ์ได้อย่างคร่าวๆเท่านั้นว่ามีโอกาสเกิดจากสาเหตุใดได้บ้าง เช่น
- โรควิตกกังวล
- โรคซึมเศร้าทั้งชนิดธรรมดาและเรื้อรัง
- โรคการปรับตัวกับความเครียดที่ผิดปกติ

ถ้าหากอาการดังกล่าวส่งผลรบกวนการใช้ชีวิตของคุณมาก ไม่ว่าจะเป็นในด้านการใช้ชีวิตประจำวันทั้่วไป การเรียน การทำงาน หรือความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง ก็ควรลองไปพบจิตแพทย์เพื่อประเมินอาการโดยละเอียดดูครับ

สวัสดีครับ

ในส่วนของปัญหาและอาการที่เกิดขึ้นนี้ อยากสนับสนุนคุณหมอในเรื่องของการวินิจฉัยและประเมินว่าจำเป็นจะต้องได้รับการพูดคุยเท่านั้นจึงจะสามารถให้การวินิจฉัยที่ถูกต้องได้ อย่างไรก็ตามสิ่งที่สำคัญกว่านั้นก็คือการที่คุณตระหนักรู้ในวิธีการรับมือกับความเครียดและอาการที่เกิดขึ้นครับ คำถามที่อยากจะลองถามคืออาการเหล่านี้ส่งผลอย่างไรกับวิธีการดำเนินชีวิตประจำวัน การทำงาน ความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง หรือแม้กระทั่งความพึงพอใจในชีวิต

หากอาการและความวิตกกังวลเหล่านี้ยังคงมีผลกระทบต่อจิตใจและคุณคิดว่าต้องการได้รับการประเมินและพูดคุยก็อยากแนะนำให้พบกับจิตแพทย์เพื่อให้ได้คำตอบที่ชัดเจนขึ้นนะครับ การเข้าพบกับผู้เชี่ยวชาญนอกจากจะทำให้คุณได้รับคำตอบในเรื่องโรคแล้วสิ่งที่มากกว่านั้นก็คือการได้เรียนรู้ที่จะบริหารจัดการกับอารมณ์ พฤติกรรม และความเครียดที่เกิดขึ้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้หากคุณมีความสนใจก็อาจจะสามารถพัฒนาทักษะเหล่านี้ในตัวคุณขึ้นเพื่อให้รับมือกับสถานการณ์ต่างๆในอนาคตได้ดีขึ้นนะครับ เพราะความเครียดที่มาเกินไปก็จัดเป็นอุปสรรคสำคัญในการดึงเอาความเป็นตัวตนของคุณออกมาได้ทั้งหมด ทั้งยังทำให้เกิดอาการทางกายเช่นการพักผ่อนไม่เพียงพอหรือแม้กระทั่งอาการขี้ลืมเหล่านี้เช่นกันครับ

เบื้องต้น ให้ดูว่ามีอาการผิดปกติทางด้านความคิด ความจำ อารมณ์ ความรู้สึกและพฤติกรรมหรือไม่ เช่น นอนไม่หลับ หลับไม่สนิทฝันร้าย นอนมากเกินไป กินได้มากเกินปกติ กินได้น้อย หงุดหงิด เบื่อเซ็ง เศร้า การคิดการรับรู้ไม่เหมือนปกติ คิดแปลกๆ และอาการเหล่านี้ส่งผลรบกวนต่อการใช้ชีวิตประจำวัน ส่งผลกระทบต่อการทำงาน การเรียน การเข้าสังคม การปรับตัวต่อปัญหา อาการแบบนี้ควรพบจิตแพทย์ ประมินอาการเพิ่มเติม รับการรักษาด้วยวิธีที่เหมาะสมต่อไปนะคะ

ในกรณีที่เคยได้รับการวินิจฉัย เป็น GAD มาก่อน แต่ไม่ได้ทานยา ก็อาจเป็นไปได้ว่าอาการที่เป็นอยู่ในขณะนี้เป็นอาการของโรค ซึ่งหากปล่อยให้อาการเรื้อรัง โรคอาจพัฒนารุนแรงมากขึ้นจนรักษาได้ยากนะคะ ยังไงควรพบแพทย์นะคะ อาการจะได้ดีขึ้น ปรับตัวได้เหมาะสมมากขึ้นนะคะ

ซึ่งการรับคำปรึกษาจากนักจิตวิทยาจะเป็นการช่วยปรับมุมมองและสะท้อนปัญหาและความรู้สึกของคุณ ที่อาจจะเป็นตัวช่วยให้คุณสามารถรับมือกับความเครียดที่มาจากการเรียน ครอบครัวหรือแม้แต่เป็นตัวช่วยในการที่คุณจะเริ่มสร้างความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้อื่นนะครับ แต่การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ส่วนมากจะเกิดขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปครับ

แนะนำให้ปรับมุมมองความคิดแบบใหม่ๆดูบ้างนะคะ คนเราสิ่งสำคัญที่สุดคือการเกิดมาและต้องพึ่งพาตัวเองให้ได้ ใช้ความสามารถหรือศักยภาพของตนเองเท่าที่มีอยู่ให้เต็มที่ ผลที่ออกมาก็จะดีตามค่ะ การที่เราคาดหวังว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ให้เป็นไปได้ดังใจเรานั้นอาจเป็นไปได้ยาก ทำให้เรารู้สึกผิดหวังกับสิ่งที่คาดหวังได้ง่าย เมื่อผิดหวังบ่อยๆ ก็จะทำให้เบื่อ ท้อแท้ไม่อยากที่จะต่อสู้กับอุปสรรคในชีวิตต่อไป

แต่หากเราลองคิดใหม่ ว่าเรามีศักยภาพเท่านี้ เราทำดีที่สุดแล้ว ใครจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยก็ช่างเขา แต่ขอให้รู้ว่าสิ่งที่เราคิดและทำลงไปนั้นมันไม่กระทบต่อตัวเองและคนรอบข้าง ธรรมดาของชีวิตไม่มีใครเปลี่ยนใครได้ ให้คิดเสียว่าแม้แต่ตัวเราเองยังปรับเปลี่ยนตัวเองได้ยาก แล้วประสาอะไรที่เราจะไปเปลี่ยนคนอื่น เปลี่ยนคนในครอบครัวไม่ให้เขาทะเลาะกัน

ดังนั้นเราต้องมาทบทวน หาข้อดี ข้อเสียของตัวเอง แล้วหาวิธีแก้ไขข้อเสียของตัวเองก่อน ส่วนเรื่องการสร้างสัมพันธภาพที่ดีกับคนรอบข้าง เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะทักทาย ยิ้มแย้มให้กัน คิดดีต่อกัน ไม่เปรียบเทียบชีวิตของเรากับคนอื่นๆ ไม่คาดหวังอะไรที่มันเกินเหตุผลของความเป็นจริง เข้าร่วมกิจกรรมจิตอาสาในแบบที่เราถนัด ทำให้เราได้เจอเพื่อนใหม่ๆ ได้มีมุมมองของชีวิตเพิ่มขึ้นจากเพื่อนเหล่านี้

เริ่มจากตัวเองก่อนนะคะ ลองปรับดูก่อน หากพยายามปรับแล้วไม่ดีขึ้น ยังจมอยู่กับความทุกข์ใจ ก็ควรพบจิตแพทย์ เพื่อพิจารณาให้การรักษาด้วยยาร่วมด้วยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ