ร่างกายของผู้เล่นพิลาทีส

ฉันพบกับ Rachael Lieck Bryce เมื่อหลายปีมาแล้วและกลับตกหลุมรักผู้หญิงในทันที เธอเป็นทูตของพิลาทีสอย่างแท้จริงและยังเป็นนักธุรกิจหญิงที่ฉลาดและตลกอีกด้วย ในหลายโอกาสเมื่อเราได้อยู่ด้วยกัน เราได้พูดคุยถึงเรื่องภาพลักษณ์ ประสบการณ์ของเธอทำให้ฉันนึกถึงหลายๆ คนที่พยายามต่อสู้เพื่อให้ได้การยอมรับจากรูปลักษณ์ภายนอก ฉันตัดสินใจที่จะแบ่งบันส่วนสำคัญของเรื่องราวให้กับผู้อ่านของฉันและนี่คือเรื่องของ Rachel  

อะไรคือการที่มีสัดส่วนเว้าโค้งของอุตสาหกรรมพิลาทีส?

ฉันถูกจับจ้องมาตลอดทั้งชีวิตเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวโดยเฉพาะเรื่องสัดส่วนของฉัน นี่เป็นเรื่องที่เจ็บปวดและได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับฉัน ในขณะเดียวกันฉันทำงานในอุตสาหกรรมที่เน้นคุณค่าของการมีรูปร่างที่ "สมบูรณ์แบบ" มาตลอด 15 ปี เพราะถ้าคุณเปิดดูข้อมูลเกี่ยวกับพิลาทีสในนิตยสารสุขภาพ บทความ เว็บไซต์ (และแม้แต่เว็บไซต์ของฉัน) คุณจะมองเห็นรูปร่างที่เพรียวบาง ดูหุ่นดี และแบบนี้ที่เรียกกันว่า รูปร่างแบบพิลาทีส แต่โดยส่วนตัวแล้ว นางแบบของ Victoria's Secret ไม่ใช่ต้นแบบของฉัน เพราะอันที่จริงแล้วสำหรับฉัน ผู้หญิงที่สวยที่สุดตลอดกาล คือ Marilyn Monroe ดังนั้น ทำไมฉันจะต้องประเมินตัวเองและไม่รักส่วนเว้าโค้งที่ฉันมี?​

ส่วนเว้าโค้งของฉันเกิดขึ้นในวัยเริ่มเจริญพันธ์ ฉันเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ ทั่วไป ชอบขี่ม้ารอบๆ ทุ่งกับเพื่อนๆ และในวันหนึ่งเมื่อหน้าอกฉันเริ่มขึ้น สะโพกเริ่มขยาย รวมถึงก้นด้วย ฉันเริ่มมั่นใจแล้วว่ามีเพลงหลายเพลงที่เขียนเกี่ยวกับการเจริญเติบโตของผู้หญิงวัยแบบฉัน ฉันจึงเริ่มตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้มากขึ้น ทั้งเรื่องส่วนตัวโดยเฉพาะร่างกายของฉันซึ่งกลายเป็นจุดสนใจของผู้อื่น เรื่องหนึ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกแย่คือ การที่แม่และน้าของฉันตะโกนหากันไปมาเมื่อพยายามวิเคราะห์รูปร่างของตัวฉัน

แม่ของฉันเป็นนักบัลเล่ต์สาวที่สวย ผอม และสูง ส่วนน้าของฉันมีส่วนเว้าโค้งที่สวยงามเหมือนฉัน บทสนทนาเริ่มคุกกรุ่นจากความคิดเห็นของผู้ใหญ่ที่เป็นผู้ชายท่านหนึ่ง เขาบอกว่าถ้าฉันยังคงเลือกรับประทานอาหารแบบเดิมๆ เหมือนกับที่รับประทานในช่วงออกค่าย หุ่นของฉันก็จะเป็นเหมือนนักฟุตบอล ฉันรู้สึกอายมาก เราใช้เวลาทั้งวันในการว่ายน้ำและวิ่งเหมือนสัตว์ป่า แต่ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีแล้วฉันจะไม่ลืมว่าการที่นั่งครุ่นคิดด้านนอกในคืนนั้นเกี่ยวกับที่บางคนมาวิจารณ์เรื่องหุ่นของฉันถึงทำให้ฉันรู้สึกแย่ขนาดนี้ เพราะร่างกายนี้ก็เป็นของฉัน เขาไม่ควรมายุ่ง เป็นเรื่องน่าตลกที่ฉันครุ่นคิดมาตลอด 12 ปี และเมื่อฉันโตเป็นผู้ใหญ่ ฉันเริ่มเข้าใจว่าสิ่งที่น้าของฉันกังวลไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน เพราะส่วนเว้าโค้งไม่ได้ถูกมองโดยมาตรฐานทางสังคม

ฉันเติบโตมาพร้อมกับการเต้นจากการสนับสนุนของแม่ของฉัน เมื่อฉันอายุ 15 ปี ฉันลองคัดเลือกเข้าทีมเต้นแต่ไม่ได้ แม่ของฉันคอยสนับสนุนฉันเรื่อยมา เธอบอกว่าฉันทำดีที่สุดแล้ว และยังบอกอีกด้วยว่าไม่มีเหตุผลใดที่จะไม่ทำให้ฉันเข้าทีมเต้นได้ เธอบอกว่าฉันเป็นนักเต้นที่งาม แต่ฉันรู้ว่าฉันไม่เหมาะเพราะส่วนเว้าโค้งของฉันเป็นส่วนสำคัญ ฉันจำได้ถึงตอนที่นั่งสะอึกสะอึ้นพร้อมกับความผิดหวังและหาเหตุผล

ฉันกลับไปเต้นอีกครั้งหลังจบมัธยมปลาย เมื่อฉันเข้ามหาวิทยาลัย ฉันพบกับอาจารย์ที่ทำให้ฉันรู้สึกมีส่วนเติมเต็มกับชีวิต ฉันอยากขอบคุณเธอที่ทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนไป เธอทำให้ฉันเรียนรู้ว่าควรรักตัวเองในสิ่งที่ควรจะเป็นทั้งจากภายในและภายนอกและควรแสดงจุดแข็งออกมาไม่ใช้เก็บมันไว้เป็นเรื่องตลกที่ฉันมีส่วนเว้าโค้งและเข้าไปอยู่ในสังคมที่ไม่ได้ส่งเสริมมันสักเท่าไหร่

ฉันพบกับพิลาทีสเมื่ออายุ 21 ปี ฉันเรียนรู้มันอย่างลึกซึ้งจนกลายเป็นอาชีพ อาจเป็นเพราะว่าฉันชอบความท้าทายที่อยู่ภายใต้กิจกรรมนี้หรือฉันอาจจะชื่นชอบการท้าทายสถานภาพปัจจุบัน ฉันรู้สึกว่าฉันต้องใช้เสียงของฉันเพื่อแสดงให้ผู้อื่นเห็นว่าคุณสามารถมีส่วนเว้าโค้งและยังคงแข็งแรงสง่างามในคราวเดียวกันได้ ฉันต้องการแสดงให้ผู้หญิงอื่นๆ เห็นว่าพวกเธอควรทำสิ่งที่ตัวเองรักไม่ว่ารูปร่างของพวกเธอจะมีขนาดไหนก็ตามต่อให้สังคมที่อยู่ในกรอบจะพยายามที่จะจัดกลุ่มพวกเธอไปในทิศทางไหน

มีหลายๆ ครั้งที่ฉันพบกับคำตัดสินที่หยาบจากผู้คนจากผู้คนในชุมชนพิลาทีส ซึ่งเหมือนกับหลายๆ กลุ่มใหญ่จะมีคนที่ยอมรับคุณในสิ่งที่คุณเป็นและมีบางคนที่ไม่ยอมรับคุณ ฉันเรียนรู้ว่าเรื่องที่ผู้คนต่างๆ กลับหยุดมีส่วนน้อยที่เกี่ยวข้องกับฉันโดยส่วนตัว มีคนเคยบอกว่า ฉันไม่เหมาะกับคนกลุ่มนี้และกิจกรรมประเภทนี้ และเขายังบอกอีกว่าฉันควรเปิดเผยร่างกายเพื่อสามารถเล่นพิลาทีสได้ เพราะว่าบางคนมองฉันแล้วไม่เห็นรูปร่างที่เขาคาดหวังไว้ แต่ฉันได้พบกับหลายๆ คนที่ยอมรับในตัวฉันและส่วนเว้าโค้งของฉันจากสิ่งที่ฉันเป็น

ในสตูดิโอแรกที่ฉันทำงาน ฉันพบกับความรู้สึกที่ว่าตัวเองไม่เหมาะกับที่นี่จากวิธีการแต่งตัวของฉัน แต่ครูสอนพิลาทีสคนแรกของฉันกับประทับใจในกระดูกสะโพกของฉันมาก เธอใช้มันเป็นเครื่องมือในการสอนเกี่ยวกับกระดูกแข็ง คุณครูท่านนี้ปฏิบัติกับฉันอย่างเมตตา ตลอดระยะเวลา 15 ปีที่ฉันวนเวียนอยู่ในสตูดิโอพิลาทีส ฉันพบกับผู้คนมากมายที่มีความคิดบวกและคอยสนับสนุนฉันเหมือนกับเธอ แต่และคนทำหน้าที่กับสิ่งที่ตัวเองมีและพวกเราควรภูมิใจกับมัน

ฉันรู้ว่ามันเป็นเรื่องน่าหวั่นใจที่จะเดินเข้าไปในสตูดิโอพิลาทีสพร้อมส่วนเว้าโค้ง ดังนั้น ฉันต้องการที่จะสร้างความมั่นใจแก่นักเรียนใหม่ๆที่เข้ามาในสตูดิโอของฉันและกังวลว่ารูปร่างของพวกเขาจะถูกเพ่งเล็งเพราะว่าพวกเขาไม่เหมาะกับรูปร่างแบบ "พิลาทีส" 

ฉันชะโงกดูตัวเองแล้วพูดว่า "เธอมองเห็นส่วนเว้าโค้งนี่ไหม? คุณควรเห็นฉันเคลื่อนไหว!" ความแข็งแรงทางร่างกายมาจากข้างในและมาจากการตามหาเสียงของคุณ ร่างกายของคุณมีสิทธิ์ในการแสดงพลังตรงนั้นให้คนอื่นเห็น

พิลาทีสสอนให้ฉันเห็นสิ่งที่ทำให้ฉันเป็นทุกอย่างของตัวฉันจากภายในสู่ภายนอกและอาจจะมากถึงการที่ฉันสามารถทำสิ่งอื่นๆ ในชีวิตจากทั้งในแง่ของแรงกาย จิตใจ และสติ เรามีการพูดคุยถึงเรื่องวิธีที่เกี่ยวข้องกับร่างกาย จิตใจ และจิตวิญญาณ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ฉันเชื่อถือ เพราะในช่วงผู้ใหญ่ตอนต้นของฉัน ฉันตัดสินใจในตอนท้ายเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้ฉันเป็นในทุกวันนี้ ฉันจึงรู้สึกขอบคุณที่ทำให้ร่างกายของฉันสามารถทำอะไรได้หลายๆ อย่างที่อยากทำ ฉันเริ่มรู้สึกรักร่างกายของฉันมากขึ้นและรู้สึกโชคดีเหลือเกินที่เกิดมาบนร่างๆ นี้

แต่การที่มีส่วนเว้าโค้งไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเสมอไป ฉันยังคงชอบพิลาทีสอยู่ดีเพราะกิจกรรมประเภทนี้เป็นสิ่งที่สวยงามสำหรับทุกส่วนของร่างกายจริงๆ พิลาทีสไม่มีการตัดสินที่ยุ่งยากใจยกเว้นใจรักในการเล่นกิจกรรมนี้ คุณยังสามารถมีส่วนเว้าโค้งและไปได้ดีกับสังคมที่นี่ ฉันรักในตัวที่ฉันเป็นและฉันรักที่ฉันมีส่วนเว้าโค้ง รวมถึงสะโพกที่กลมผายและสิ่งที่สำคัญที่สุดคือฉันรักในสิ่งที่ร่างกายของฉันสามารถทำให้ฉันได้ในทุกๆ วัน ฉันรักส่วนเว้าโค้งจริงๆ ขอบคุณ

– Rachael Lieck Bryce