โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์

ค่ำวันที่ 26 ตุลาคม 2559 เหตุการณ์ในวันนั้นฉันยังจำได้ดี วันนั้นฉันได้ตกเลือดหลังคลอดที่บ้าน บ้านฉันอยู่รัชดา-ท่าพระ ฉันและสามี เลยคิดว่าจะไปรพ.จุฬาเนื่องจากเป็นรพ.ที่ฉันคลอดลูกและนำลูกที่อายุแค่เพียง 1 สัปดาห์มาด้วยเพราะไม่มีใครดูแล แต่วันนั้นฝนตก รถติดหนักมาก พอมาถึงระหว่างทางฉันรู้สึกเวียนหัว และหนาวสั้น ฉันและสามีจึงตัดสินใจแวะรพ.แห่งหนึ่งซึ่งเป็นทางผ่าน สามีของฉันได้ขับรถไปจอดที่หน้าห้องฉุกเฉิน และเรียกยามขอรถเข็น แต่ยามได้พูดว่า ก็ไปเอาเองสิ อยู่ตรงนู้น สามีฉันเลยถอยรถไปตรงที่บริการรถนอน และรถเข็น สามีฉันจึงเรียกเจ้าหน้าที่เวรตรงนั้นเพื่อเอารถนอนให้กับฉัน และสามีของฉันก็อุ้มลูกให้ ตอนนั้นฉันยังยืนไหว แล้วเจ้าหน้าที่เวรก็บอกว่าให้ฉันกระโดดขึ้นรถนอนทั้งๆที่ฉันเลือดท่วมขาไปหมด ฉันเลยตอบกลับไปว่า พี่ค่ะจะให้หนูกระโดดขึ้นยังไง ตัวหนูก็เตี้ย แถบเลือดออกขนาดนี้ รบกวนช่วยหาที่ลองเท้ามาให้หนูหน่อยได้ไหมค่ะ เจ้าหน้าที่จึงไปหาที่ลองเท้ามาให้ฉันขึ้นรถนอน แล้วก็ให้ฉันนอนลง แล้วเข็นไปด้านใน พอไปถึงด้านใน ก็มีพนักงานซักประวัติ เมื่อซักประวัติเสร็จก็ได้วัตความดัน และถามกับฉันว่าทำไมถึงนอน เอาศรีษะไปทางเท้า แบบนี้ล่ะ ดิฉันก็เลยตอบว่าก็เจ้าหน้าที่รถเข็นให้นอนแบบนี้ฉันก็เลยนอน เจ้าหน้าที่ซักประวัติก็สั่งงั้นก็นอนแบบนี้ต่อไปแหละ และในขณะที่ฉันนอนรออยู่ตรงนั้นก็มียามท่านหนึ่งเดินเข้ามา พูดกับคนนั้นนั้นว่า [ขอให้คำไม่ค่อยสุภาพหน่อยนะค่ะ] แมร่งมีไอบ้าคนนึงเมียมันป่วยแล้วมันดันเอาลูกมาด้วยจอดรถขว้างอยู่หน้าทางเอารถเข็น ไปบอกให้มันขยับรถมันก็ว่ามันขยับไม่ได้ เพราะมันอุ้มลูกอยู่ ตอนที่ยามเข้ามาพูดยามไม่เห็นว่าฉันนอนอยู่ตรงนั้น หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่จึงเข็นฉันเข้าไปในม่านห้องฉุกเฉิน และบอกว่าให้ฉันรอหมอมาตรวจ ประมาณ 20 นาทีก็มีหมอมาเปิดม่าน ฉันก็คิดว่าจะมาตรวจฉันเปล่าเลย พาคนไข้อีกคนเข้ามาตรวจภายในม่านเดียวกับฉัน ฉันกลัวคนไข้อีกคนอาย ฉันเลยหันหน้าหนี พอหมอตรวจคนไข้คนนั้นเสร็จ ฉันเลยถามว่าแล้วคุณหมอจะตรวจหนูต่อเลยมั๊ยค่ะ คุณหมอตรวจภายในได้ตอบว่า ไม่ เธอเป็นไร ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเครสเธอ แล้วหมอก็เดินออกไป สักพักมีคนหมอฝึกงานของคนเข้ามาซักประวัติอีกครั้ง พอซักประวัติเสร็จฉันจึงถามว่านี่มัน 1ชม.แล้ว เลือดก็ไหลออกมาไม่หยุดจนนองไปหมดแล้วคุณหมอเมื่อไหลจะมาตรวจ และคุณหมอฝึกงานก็เลยพูดว่า เดี๋ยวไปถามให้นะค่ะ 20นาทีผ่านไปฉันก็ยังไม่ได้คำตอบ ฉันเลยเรียกพยาบาลบอกว่าขอย้ายรพ.ได้ไหมค่ะ หนูไม่ไหวแล้วหนูกลัว เลือดออกมาเยอะขนาดนี้ พยาบาลคนนั้นจึงพูดกับฉันว่าแล้วเธอจะมาแวะที่นี่ทำไม ทำไมไม่ไปรพ.ที่เธอมีประกันสังคม หรือรพ.ที่เธอคลอดล่ะ ฉันเลยบอกว่ารบกวนช่วยเรียกสามีให้หน่อยค่ะ พยาบาลทำสีหน้าไม่พอใจ และไปยืนตะโกนชี้นิ้วเรียกสามีให้ดิฉันที่อุ้มลูกอยู่ พอสามีดิฉันเข้ามาฉันจึง บอกกับสามีฉันว่าฉันกลัวเลือดออกมาเยอะจนนองไปหมดแล้ว สามีฉันเลยถามว่าหมอมาตรวจหรือยัง ฉันตอบว่ายัง สามีฉันเลยเดินไปถามพยาบาลว่าเมื่อไหล่คุณหมอจะมาตรวจแฟนผมเลือดไหลนองเต็มไปหมดแล้ว พยาบาลตอบว่าก็รอคิว ตอนนั้นแฟนฉันเริ่มโกรธ สามีฉันจึงขอย้านรพ. พยาบาลเลยเดินมาวัดความดันให้อีก1รอบ แล้วบอกว่ารบกวนชำระเงินค่ะ ตอนนั้นฉันนอนรอคิวอยู่ประมาณ1ชม.ครึ่งถึง2ชม.สามีฉันเลยพาฉันย้ายรพ.โดยรถส่วนตัวไปที่รพ.จุฬาฯ บอกเลยรพ.จุฬาบริการดีมากค่ะ พอจอดรถหน้าห้องฉุกเฉิน เจ้าหน้าที่รีบเข็นรถมารับ เข็นเข้าหน้าฉุกเฉินซักประวัติ วัดความดัน เจาะเลือดตรวจ ให้น้ำเกลือ ล้างเลือดบนตัวฉัน เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ พอผลเลือดออกก็ได้เข้าไปตรวจภายใน คุณหมอพูดดีบริการดีมากไม่รอช้าถึงความเป็นความตายคนไข้ และสามีฉันก็ไม่ต้องอุ้มลูกเอง เพราะมีพยาบาลดูแลให้ที่ตึกเด็ก แฟนฉันจึงไปเดินเรื่องต่างๆให้ฉันได้โดยไม่กังวล