February 26, 2019 14:18
ตอบโดย
ศิรินทิพย์ ผอมน้อย (นักจิตวิทยาคลินิก)
จากปัญหาที่หนูเล่ามา อาจเป็นอาการของโรคทางอารมณ์ชนิดหนึ่ง ซึ่งอาการท้อแท้ โดดเดี่ยว สิ้นหวัง ขาดสมาธิ ประกอบกับการที่สูญเสียคุณพ่อไปด้วย อาจทำให้หนูปรับตัวกับสภาวะที่เป็นความทุกข์เหล่านั้นไม่ได้ หากมีอาการต่อเนื่องนานเกินกว่า 2 สัปดาห์ ก็อาจมีแนวโน้มที่มีภาวะซึมเศร้าก็เป็นได้นะคะ
เบื้องต้นพี่อยากให้หนูลองเช็คอาการด้วยการทำแบบประเมินซึมเศร้าด้วยตัวเองดูก่อนนะคะ โดยในช่วงระยะเวลา 2 สัปดาห์ที่ผ่านมาจนถึงวันนี้มีอาการเหล่านี้มากน้อยแค่ไหน
ไม่มีเลย 0 คะแนน
มี 1-7 วัน 1 คะแนน
≥7 วัน 2 คะแนน
ทุกวัน 3 คะแนน
1. เบื่อหน่าย ไม่สนใจอยากจะทำอะไร
2. ไม่สบายใจ ซึมเศร้า ท้อแท้
3. หลับยาก หลับๆตื่นๆ หรือหลับมากเกินไป
4. เหนื่อยง่าย ไม่ค่อยมีแรง อ่อนเพลีย
5. เบื่ออาหาร หรือ กินได้มาก กินจุบจิบตลอดเวลา
6. รู้สึกไม่ดีกับตัวเอง คิดว่าล้มเหลว หรือคิดว่าทำให้ตนเองและครอบครัวผิดหวัง
7. ขาดสมาธิ เหม่อลอย ขี้ลืมบ่อย
8. ทำอะไรช้าลง กระสับกระส่าย อยู่นิ่งไม่ได้
9. คิดทำร้ายตัวเอง อยากตาย หรือตายไปจะดีกว่า
จากนั้นรวมคะแนน หากได้มากกว่า 7 คะแนนขึ้นไป อาจมีแนวโน้มที่จะเป็นซึมเศร้าได้ค่ะ แนะนำให้พบจิตแพทย์ ประเมินอาการเพิ่มเติม แล้วรับการรักษาด้วยวิธีที่เหมาะสม การรักษาที่ถูกต้องตามแนวทางโรคจะช่วยให้อาการดีขึ้น ปรับตัวได้มากขึ้น ใช้ชีวิตประจำวันได้อย่างปกติอีกครั้งนะคะ
เบื้องต้นหนูควรขอคำปรึกษาจากผู้ปกครองเล่าอาการความรู้สึกของหนูให้เขาฟัง หากเขาเข้าใจ ก็จะได้ร่วมมือในการพาหนูไปรับการรักษาจากจิตแพทย์นะคะ แต่หากไม่มีใครเข้าใจหนูสามารถไปพบจิตแพทย์ด้วยตัวเองนะคะ พี่เป็นกำลังใจให้หนูนะคะ
ตอบโดยแพทย์ที่มีใบอนุญาต คำตอบของแพทย์เป็นการให้ความรู้และคำแนะนำเบื้องต้น ไม่สามารถแทนการวินิจฉัยโรค หรือการรักษา คุณควรพบแพทย์ที่สถานพยาบาลเพื่อให้แพทย์ตรวจทุกครั้ง หากคุณมีเหตุฉุกเฉินกรุณาโทรแจ้ง 1669
ทำเลสิกวันนี้ ที่คลินิกหรือรพ. ใกล้บ้านคุณ เริ่มต้นที่ 25,500 บาท ลดสูงสุด 35%!!
จองผ่าน HD ประหยัดกว่า / จ่ายทีหลังได้ / ผ่อน 0% ได้ / พร้อมแอดมินคอยตอบทุกคำถาม!
ตอบโดย
ฉัตรดนัย
ศรชัย
(นักจิตวิทยาการปรึกษา)
Rehabilitation in Mental Health & Addiction
สวัสดีครับ
จากเรื่องที่เล่ามาขอแสดงความเสียใจกับเรื่องของคุณพ่อด้วยนะครับ และจากที่เล่ามาก็จะพบว่าเรื่องของคุณพ่อเองก็เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องให้หนูกลายเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความสุขเมื่ออยู่บ้าน การเรียนตกลง ไม่มีจุดมุ่งหมาย ไม่มีแรงผลักดัน รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว และมีในเรื่องของอาการวิตกกังวลเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยนะครับ ซึ่งหากอาการตรงกับคอมเม้นท์ของพี่นักจิตวิทยา ตรงนี้ก็เป็นอีกข้อหนึ่งที่ทำให้หนูอาจจะต้องดูแลหรือเท่าทันสภาพจิตใจและควบคุมอารมณ์ของตนเองให้ได้ครับ ซึ่งการที่จะลดอาการเหล่านี้หรือสร้างเสริมสิ่งใหม่ๆให้แก่หนู การเข้าพบจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาก็สามารถทำได้เพื่อรับยาบางชนิดที่จะต้านในเรื่องของ anxiety
อย่างไรก็ตาม นอกจากการเข้าพบกับผู้เชี่ยวชาญแล้ว การดูแลตนเองก็เป็นสิ่งที่สำคัญมากเช่นกันนะครับ การทานอาหารหรือการนอนหลับที่เพียงพอจะมีส่วนในการควบคุมอารมณ์ และในเบื้องต้นอยากให้ลองใช้เวลาให้กับตัวเราเองเพื่อทำกิจกรรมที่ชอบทำหรือทำแล้วมีความสุขโดยอาจจะเป็นในเรื่องของ การออกกำลังกาย การดูหนัง ฟังเพลง ซึ่งหากหนูมีกิจกรรมเหล่านี้ทำเป็นกิจวัตรแล้ว อารมณ์โดยรวมหรือจิตใจของหนูก็จะค่อยๆมีความมั่นคงมากขึ้นได้
สุดท้ายนี้หากว่าความเศร้าตรงนี้เริ่มส่งผลให้หนูดำเนินชีวิตประจำวันได้ไม่ดีเท่าที่หวังไว้ แต่ยังไม่ต้องการที่จะเข้าพบผู้เชี่ยวชาญ ลองติดต่อสายด่วนสุขภาพจิต 1323 ที่รับให้คำปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องความเครียด และการดูแลสุขภาพจิต ตลอด 24 ชม. ได้ครับ แต่อาจจะมีบางช่วงเวลาที่รอสายนานหน่อยนะครับ หากมีคำถามอื่นๆเพิ่มเติมก็สามารถสอบถามเข้ามาได้ครับ
ตอบโดยแพทย์ที่มีใบอนุญาต คำตอบของแพทย์เป็นการให้ความรู้และคำแนะนำเบื้องต้น ไม่สามารถแทนการวินิจฉัยโรค หรือการรักษา คุณควรพบแพทย์ที่สถานพยาบาลเพื่อให้แพทย์ตรวจทุกครั้ง หากคุณมีเหตุฉุกเฉินกรุณาโทรแจ้ง 1669
ตอนนี้หนูกำลังอยู่ในช่วงสอบปลายภาคม.5 ค่ะ แล้วรู้สึกท้อแท้กับกับเรียนมาก ยิ่งเรียนหนูยิ่งเครียด เพราะว่าได้เกรดไม่ดีตามที่หวังมาสามเทอมแล้ว กลัวจะได้ต่ำกว่าเกณฑ์ที่มหาลัยรับสมัคร กลัวอายเพื่อน กลัวผปคครองผิดหวัง เวลาทำข้อสอบถ้าหนูทำไมไม่ได้บางทีก็เผลอเอาเล็บจิกหน้าตัวเองค่ะ มารู้ตัวตอนที่ตอนที่มันแสบหน้า บางทีนั่งอ่านหนังสืออยู่ หรือทำอะไรที่มันเพลินๆหนูไม่รู้ตัวก็แกะหนังข้างนิ้วโป้งทั้งสองข้างเลยค่ะ กัดเล็บบ้างยางทีแต่เหมือนจะเลิกกัดได้แล้วค่ะ บางวิชาที่หนูไม่ถนัดเวลาหนูเรียน อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องก็ชอบแกะหนังปากตัวเอง มีวันหนึ่งหนูแกะจนเลือดมันไหลไม่หยุด อาการแบบนี้หนูควรไปพบแพทย์ หรือบอกผปคไหมคะ บอกยังไงเขาจะเข้าใจ ปล. เมื่อช่วงก่อนพ่อหนูเสียหนูขยันมากๆเลยค่ะ แต่พอขึ้นม.ปลายมาหนูไม่อยากทำอะไรซักอย่างเลย หนังสือไม่ค่อยอ่าน การบ้านไม่ทำ เหมือนทำไปก็ไม่มีใครมาแสดงความดีใจด้วยหรอก มีแต่ตัวหนูเอง บางครั้งหนูก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก ทั้งๆที่ไม่ได้ขาดความอบอุ่นนะคะ เวลาไปโรงเรียนหนูคิดอยางเดียวแค่ว่าเราต้องหัวเราะและสนุก แต่กลับบ้านมาหนูก็เครียด บางครั้งเครียดอยู่โรงเรียนก็ต้องแกล้งทำเป็นไม่เครียด ทั้งๆในใจอยากร้องไห้อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ หนูเป็นพวกเก็บกดหรืออะไรไหมคะ อยากรีบหาทางแก้ไข
ตอบโดยแพทย์ที่มีใบอนุญาต (คำตอบนี้เป็นการให้คำแนะนำเบื้องต้น ไม่สามารถแทนการวินิจฉัยโรคหรือการรักษา คุณควรพบแพทย์เพื่อรับการตรวจหากมีอาการน่ากังวล)