สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นหนูขอเล่าเท้าความก่อนนะคะ คือหนูป่วยเป็นโรคซึมเศร้ามา 4-5ปี มีสะกดจิตบำบัดบ้าง หนูมักจะมีโลกของหนูเองที่สร้างขึ้นไว้เพื่อปิดบังจากความเศร้าที่หนูเจอมาตั้งแต่เด็ก หนูมีความสุขกับการจินตนาการมาก บางครั้งก็เก็บเอาไปฝันแบบเห็นภาพละเอียดและมันเหมือนจริงมากๆ จนหนูไม่อยากจะปล่อยมันไปทั้งๆที่หนูก็โตแล้วไม่ควรมีเพื่อนในจิตนาการแบบนี้ แถมยังเป็นเรื่องเป็นราวและเห็นภาพชัดอีก เมื่อคืนหนูก็ฝันถึงเขาค่ะ [หนูมักจะจินตนาการว่าหนูมีพ่อคนใหม่ในแบบที่ต้องการ] หนูฝันว่าเขาดุหนูแรงมากๆ และหนูไม่เคยเสียใจกับความฝันขนาดนี้มาก่อน หนูระบายเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังแล้วหนูบอกกับเขาว่า "หนูรู้สึกเหมือนเป็นบ้า ที่ยังมีอารมณ์ค้างคากับเรื่องไม่มีอยู่จริงเรื่องจินตนาการที่มันไม่ควรจะรู้สึกแย่ขนาดนี้" หนูเลยปิดทุกๆอย่างและบอกกับเขาว่าหนูอาจจะไม่ติดต่อกับใครอีกเพราะหนูรู้สึกอายมากๆ เพื่อนหนูก็ห้ามและบอกมห้หนูคุยกับเขาต่อเพราะเราสนิทกันมากๆ หนูเป็นคนที่ชอบวาดรูปมากๆ มีคนติดตามเยอะพอควรเก่งเรื่องโปรแกรมการใช้คอมในด้านกราฟิก ทุกอย่างที่เป็นความสามารถล้วนมีจุดเริ่มต้นมาจากจินตนาการของหนูตั้งแต่สมัยประถมต้น หนูคิดว่าถ้าหนูเลิกวาดรูปซะ ความเพ้อฝันเหล่านี้คงจะหายไป แม้ว่ามันจะเป็นความสุขของหนูและหนูไม่อยากปล่อยมันไปก็เถอะ แต่การที่หนูเลิกวาดรูปกับงานกราฟิก หนูก็ไม่มีความหมายกับชีวิตแล้วค่ะ หนูโรคจิต...ไปแล้วใช้ไหมคะ? ;_;

สวัสดีครับ
อาการที่เล่ามานั้นยังไม่มีอาการใดที่บ่งบอกถึงการเป็นโรคจิตครับ

ในคนที่มีอารมณ์เศร้ามากๆ มีเรื่องบางเรื่องที่มากระทบจิตใจ หรือรู้สึกว่าจาดอะไรบางอย่างไป การจินตนาการก็เป็นวิธีการหนึ่งที่ช่วยปกป้องจิตใจไม่ให้ได้รับผลกระทบจากเรื่องเหล่านั้นมากเกินไปได้ครับ และการวาดรูปนั้นก็คงไม่ใช่สาเหตุหลักที่ทำให้เกิดการสร้างจินตนาการเหล่านี้ ถ้าหากจะทิ้งการวาดรูปที่ชอบและทำได้ดีไปก็คงเป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่จะมาทิ้งความสามารถของตนเองครับ

สิ่งที่ต้องมาคิดต่อไปในตอนนี้ควรเป็นเรื่องผลกระทบที่เกิดขึ้นจากความฝันและการจินตนาการต่อการใช้ชีวิตมากกว่าว่ามีผลรบกวนการใช้ชีวิตหรือไม่ และมีความต้องการที่จะเปลี่ยนให้ตนเองไปใช้วิธีอื่นในการดูแลจิตใจตัวเองมากกว่าหรือไม่ ถ้าหากความฝันและการจินตนาการมีผลรบกวนการใช้ชีวิตและต้องการที่จะเปลี่ยนแปลงตนเองให้เข้มแข็งและมีความมั่นคงทางอารมณ์มากขึ้น การทำจิตบำบัดก็เป็นทางเลือกที่ดีสำหรับในกรณีนี้ครับ

สวัสดีค่ะ

จากประวัติที่เล่ามา หมอเห็นว่าหนูเป็นคนมีความสามารถสูง และยังมีผู้ติดตามเป็นจำนวนมาก หมอไม่แนะนำให้เลิกทำในสิ่งที่ชอบหรือสิ่งที่เป็นความสุขของเรา และหมอคิดว่าการเลิกวาดรูปกับงานกราฟฟิกต่างๆไม่ได้ทำให้ความฝันหรือจินตนาการของหนูหายไป แต่หนูต้องรู้จักฝึกแยกแยะกับโลกความจริงและความฝัน โดยที่สามารถใช้จิตนาการของตนเองได้ แต่ควรแยกแยะว่าอะไรจริงหรือไม่จริง ฝึกปล่อยวางความคิดหรือจินตนาการบางอย่างที่ส่งผลเสีย หากิจกรรมที่เราชอบเบี่ยงเบนความสนใจเมื่อต้องจินตนาการคิดถึงสิ่งๆนั้น หาคนพูดคุย ปรึกษา ส่วนเรื่องโรคซึมเศร้าไม่ทราบว่ารักษากับจิตแพทย์โดยตรงหรือเปล่าคะ ถ้าไม่ได้มีการรักษา หมอแนะนำให้ไปพบแพทย์ นอกจากนี้ก็ควรเล่าเรื่องจินตนาการในฝันให้แพทย์ฟังเพื่อประเมินอาการ บางครั้งถ้าอาการจินตนาการนั้นรุนแรงมากจนไม่สามารถแยกแยะความจริงและฝันได้ อาจจำเป็นต้องรักษาด้วยยาร่วมกับทำจิตบำบัดร่วมค่ะ

ถ้าทำจิตบำบัดอยู่หมอก็แนะนำว่าให้ลองเล่าเรื่องนี้ให้จิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาที่ทำจิตบำบัดฟังดูครับ เรื่องที่เล่ามานี้เป็นเรื่องที่สามารถเกิดขึ้นได้ตามธรรมชาติอยู่แล้วตามที่หมอได้อธิบายไปในตอนแรก

สิ่งที่สำคัญคือการเล่าเรื่องเหล่านี้ไปจะช่วยให้ผู้บำบัดเข้าใจสภาวะจิตใจชองคุณมากขึ้นซึ่งก็จะนำมาสู่การช่วยเหลือที่ดียิ่งขึ้น และจะนำมาสู่การช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและเกิดการพัฒนาตัวเองได้ดียิ่งขึ้นครับ