สวัสดีค่ะ สิ่งที่หนูเป็นมันค่อนข้างซับซ้อน ไม่ใช่ว่าไม่เคยไปหาหมอนะคะ เคยไปค่ะ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเลยไปแต่ก็ไม่ได้รักษาอยู่ดีค่ะ ตอนเด็กๆ ประมาณ 7-8 ขวบหนูเป็นเนื้องอกที่มดลูกค่ะ ก็ผ่าตัด ตัดมดลูกออกไปข้างนึงแล้ว ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับที่หนูไม่มีเมนมาถึงทุกวันนี้ไหม ตอนนี้หนูอายุ 19 ค่ะ ไม่มีเมนเลย ไม่เคยมีเลยค่ะ ตอนนั้นก็กลัวมากกลัวว่าจะเป็นอะไรไหมทำไมไม่มีเมนเหมือนคนอื่นเขา คิดจนเครียด จนร้องไห้ ก็เลิกคิด แล้วมีตกขาวด้วยนะคะ มีตลอดเลยค่ะ มีน้อยนะคะ แต่บางวันก็เยอะ แล้วตอนนี้เป็นฝีที่ข้างขาหนีบค่ะ เจ็บมาก อยากไปหาหมอ แต่ก็กลัวจะเจอโรคมะเร็วเกี่ยวกับบริเวณนั้นค่ะ เพราะถ้าเป็นหนูรับไม่ได้ หนูไม่อยากเป็นภาระใคร พอจะให้คำปรึกษาหนูได้ไหมคะ

การเจ็บป่วย ไม่ใช่ภาระนะคะ หนูลองปรับความคิดในมุมบวกดูนะคะ หากมีความผิดปกติเกิดขึ้น แต่ไม่ไปตรวจหาสาเหตุให้แน่ชัด และปล่อยไว้ จนอาการร้ายแรง จะทำให้รักษายาก แต่หากเมื่อมีความผิดปกติเกิดขึ้นและไปพบแพทย์ ตรวจหาสาเหตุให้แน่ชัด แล้วรับการรักษาตามแนวทาง ผลจะออกมาอย่างไรก็ต้องตั้งรับให้ได้ แต่การที่หนูคิดที่จะหลีกเลี่ยงปัญหา จมอยู่กับความคิด รู้สึกแย่กับตัวเอง หรือ แก้ไขปัยหาด้วยวิธีที่ไม่เหมาะสม ก็ไม่ได้ช่วยให้อาการผิดปกตินั้นหายไปนะคะ ดังนั้นในกรณีนี้ อยากให้กำลังใจหนูนะคะ ตั้งสติ ไปตรวจหาสาเหตุให้แน่ชัด มีข้อสงสัยตรงไหนขอปรึกษาคุณหมอผู้ตรวจได้โดยตรง จะช่วยลดความวิตกกังวล เมื่อคุณหมอแนะนำแนวทางการรักษา หนูสามารถสอบถามข้อดี ข้อเสีย ของแต่ละวิธีที่จะรักษาเพ่อช่วยให้ตัดสินใจเลือกได้ง่ายขึ้น ในระหว่างทำการรักษาหนูควรปล่อยวาง และปฏิบัติตามคำแนะนำของคุณหมออย่างเคร่งครัด หมั่นออกกำลังกาย หรือทำกิจกรรมที่ผ่อนคลาย ไม่หมกมุ่นกับอาการที่เป็นอยู่ เพราะ ความเครียด วิตกกังวลจะกระตุ้นให้ระบบต่างในร่างกายทำงานผิดปกติ ได้ค่ะ สุดท้ายอยากบอกหนูว่า คนเราทุกคนล้วนต้องเจอกับปัญหา แต่ละคนจะปรับตัวกับปัญหานั้นได้ดีแค่ไหนต้องอาศัยการฝึกและประสบการณ์จากการเรียนรู้ หนูมีปัญหาสุขภาพ เราก็ต้องแก้ไขที่สาเหตุและปรับตัวกับมันให้ได้ และไม่ควรไปเปรียบเทียบกับชีวิตของคนอื่นๆ เพราะบางครั้งการที่เราเห็นเขาแค่ภายนอกเราจะตัดสินว่าเขาสุขภาพดีไม่ได้ แต่บางทีเขาอาจมีโรคที่ร้ายแรงกว่าเราก็ได้ ดังนั้น ใฃฝึกยอมรับปัญหา ทำความเข้าใจกับมัน หาทางแก้ไขด้วยวิธีที่เหมาะสม ผลออกมาเป็นอย่างไรก็ต้องยอมรับ และเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้ได้นะคะ ดังนั้นในกรณีนี้อยากให้หนูลองปรึกษากับคนในครอบครัว เพื่อหาแหล่งกำลังใจ หรือ ปรึกษาคนอื่นๆ บางครั้งคนรอบตัวเราอาจจะมีมุมมองที่แตกต่างจากเรา บางปัญหาที่เราคิดว่ามันตันแล้ว แต่เมื่อรับฟังความคิดเห็นจากผู้อื่น จะช่วยเปิดมุมมองใหม่ๆให้เรา นะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ