สวัสดีค่ะ หนูอายุ17ปี อยู่ว่าหนูเป็นซึมเศร้ารึเปล่าคะ หรือเป็นโรคอะไรรึเปล่า แล้วแก้ยังไงได้บ้าง ลองอ่านเรื่องของหนูหน่อยนะคะ ตอนนี้หนูกำลังเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศ ตอนหนูอยู่ไทยหนูมีอาการแปลกๆ ตั้งแต่ประมาณ5-6ปีที่แล้ว บางทีหนูก็ร้องไห้ออกมาแบบไม่ทราบสาเหตุ หนูรู้สึกเครียด ผมเริ่มร่วงเยอะขึ้น หน้าดูไม่สดใส(ญาติหลายคนทัก) แต่อาการไม่สม่ำเสมอ เดี้ยวเป็นเดี้ยวหาย แต่ที่เป็นตลอดเวลาคืออยากฆ่าตัวตาย เห็นอะไรรอบตัวก็คิดหาทางฆ่าตัวตายให้ได้ เช่น เห็นตึกสูง ก็จะคิดว่าตกมาจากชั้นไหนจะตายได้บ้าง แล้วเวลาเครียดหนูจะปลอบตัวเองว่า เออไม่เป็นไรๆๆๆ เดี้ยวมันก็ผ่านไป เดี้ยวมันก็ดีขึ้น มันทำให้หนูรู้สึกดีขึ้นนะคะ แต่มันก็ยิ่งทำให้หนูรู้สึกว่าหนูอยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้มากขึ้นเช่นกัน แล้วพอมาอยู่ต่างประเทศ ตอนแรกหนูคิดว่าหนูเป็นHomesickธรรมดา แล้วหนูก็บอกเลิกกับคนที่หนูคุยค่ะ เพราะหนูไปบังเอิญรู้ว่าเค้ามีอีกคน หนูเสียใจมาก เลยไม่อยากเจ็บอีกแล้ว(หนูชอบเค้ามา5ปีแล้วค่ะ) แล้วทีนี้อยู่นานๆเข้าอาการพวกนี้เริ่มรุนแรงขึ้น หนูร้องไห้แทบทุกวัน ผมหนูร่วงเยอะกว่าตอนอยู่ไทย(แต่ก็พยายามบำรุงตลอดนะคะ) หนูเริ่มไม่อยากเจอเพื่อนไม่อยากทำอะไร นอนเยอะมาก ไม่กินข้าว กินอะไรไม่ลง ถ้าไม่มีใครชวนออกนอกหอก็ไม่ไปค่ะ (ลองแก้ด้วยการโทรไปหาที่บ้านก็ช่วยแค่ ณ เวลานั้น พอคุยเสร็จก็ดิ่งเหมือนเดิมค่ะ) จริงๆลองคิดดูคือ หนูลองเอาอาการพวกนี้ไปปรึกษาเพื่อนคนนึง(เพื่อนที่ไปด้วยทุกคนเป็นผู้ชาย แล้วคนนี้เป็นคนที่หนูไว้ใจมากที่สุดค่ะ)แล้วเค้าบอกว่า แกลองคิดถึงหน้าพ่อแม่สิ เค้าจะเสียใจขนาดไหน ถ้าแกฆ่าตัวตายนะ กูจะไปหัวเราะเยาะหน้าโลงศพแกเลยคอยดู หนูก็ทำได้แค่หัวเราะไป หนูรู้นะคะว่าเค้าอยากให้หนูเข้มแข็งขึ้น ตอนนั้นหนูก็พยามกดมันเอาไว้ แล้วพอหลังๆ เค้าคงคิดว่าการที่หนูไปปรึกษามันทำให้รู้สึกสนิทกันมากขึ้น เค้าก็เลยชอบล้อปมด้อยหนูมากขึ้น ล้อว่าหนูอ้วน หนูไม่สวย แล้วก็เปรียบเทียบว่าผู้หญิงคนอื่นสวยกว่า เรื่องหนูอ้วน ตอนแรกๆก็ไม่เป็นไรนะคะ แต่มันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ แล้วคือหนูพยามลดน้ำหนักค่ะ มันเลยยิ่งท้อเข้าไปใหญ่ ล่าสุด เค้าล้อก้นหนู เพราะมีฝรั่งมามองละเค้าเห็นแต่หนูไม่เห็น หนูอายมาก ละเค้าก็บอกจะอายทำไม มีคนมามองก็ดีแค่ไหนแล้ว หลังจากนั้นหนูก็ไม่คุยกับใคร ไม่อยากกินข้าว ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากเจอหน้าเพื่อนๆ คิดว่าอยากเอามีดมากรีดข้อมืออีกสักรอบ ตอนนี้หนูไม่กล้าปรึกษาคนรอบข้างเลย แต่คิดว่าถ้าเล่าให้หมอฟังน่าจะดีกว่า แต่หนูวางแผนว่า จะกลับไปหาหมอที่ไทยประมาณ3-4เดือนนี้ค่ะ