คือ ผมกำลังอยู่ในช่วงเรียนปริญญาโท ผมเรียนจบ3ปีครึ่งตอนป.ตรี แล้ว อาจายร์ชวนเรัยนต่อป.โท เลยตอนแรกก็ดีใจแต่พอมาเรียนได้สักพักรู้สึกเหมือนกดดันตัวเองเหนื่อย รู้สึกเหมือนไม่ได้พักแบ้วเรียนต่อ บ้านก็ไม่ได้กลับมา 6เดือน มีหลายครั้ง โดนอาจารย์ว่า แล้วผมเป็นคนชอบเก็บเอาคำตำหนิไป คิดพยามมองโลกในแง่ดีแล้วดูคลิปให้กำลังใจ พอกำลังจะดีขึ้นก็ มาโดนวนลูปเดิมเข้าใจที่อ.ตำหนิ แต่ด้วยคำว่ามา เป็นคำไม่ได้แรงแต่เสียดสีดีมากก เหมือนตัวเองแล้วผมรู้สึกท้อแท้อยากพักบ้าง เหนื่อยเครียด เศร้ามากกว่าทุกข์ เนื่องจากเรารีบเรียนป่าวไม่รู้ แล้วมี ความคิดหลายๆมุมเช่น เราต้องมาเรียนพราะอยาก หรือ แค่ยังไม่อยากทำงาน. ปกติไม่เคยเป็นคนแบบนี้ เคยคิดมากถึงขั้น ตำหนิตัวเองมา มาทำอะไรที่นี้มาอยู่ที่นี้ทำไมมีแวปคิดว่า ถ้าเราหายไปคงมีคนทำงานต่อเราได้แหละ อยากพูดต่อหน้า พ่อแม่ น่ะ อยากต่อหน้าอาจารย์ "กุเหนื่อย" โดนว่าไม่ว่าถ้าทำผิด แต่คำพูดเสียดสีผมบ้างทีก็จากจะชกหน้าจังเลย เรื่องกดดันหลายเรื่อง มีอ.เอาไปพูดว่าผม ขี้เกียจ ผมแบบนี้ นู้น คือขอหยาบน่ะมึงชวนกูมามึงยังว่าอีกยังด่าเหน็บอีก ผมยังคิดได้เลยว่าวุฒิภาวะทางอายุ อ.เด็กน้อยมาก ผลกระทบบางที่ผมเอาแบบนอนไม่หลับเลย.เครียดจนกินอะไรไม่ได้ ทั้งออกกำลังกายก็แล้ว ถึงกับต้องกลับมาสูบบุหรี่ให้มันมึนๆแล้วก็นอน บวกสภาพเครียดสะสม คุณหมอแนะนำอะไรได้ม้าวครับ