สวัสดีค่ะคุณหมอ หนูอยากปรึกษาอาการที่เกิดขึ้นกับหนูตอนนี้ค่ะ หนูมีอาการปวดหัวบ่อยๆ นอนไม่หลับ ถ้าถ้าหลับก็หลับไม่สนิท รู้ตัวตลอดเวลา ชอบฝันร้าย ฝันตกเหวบ่อยๆ ผมร่วง เล็บเปราะ มีอาการผิวหนังอักเสบคันและแสบร้อน ขึ้นท้ายทอยและคาง พอแห้งจะลอกเป็นขุยๆ แสบๆ พอลอกออกหมดก็กลับมาคันอีก วนอยู่แบบนี้มาหลายปีแล้วค่ะ เมื่อปีที่แล้วเริ่มมีอาการร้องไห้ไม่มีสาเหตุ นั่งนิ่งๆก็ร้องไห้เอง ไม่รู้ทำไมรู้แค่อยากร้อง มันเศร้า เริ่มเบื่อชีวิต เบื่อสังคมเสแสร้ง เบื่อผู้คนมากๆ เบื่อสังคมดัดจริต รำคาญคนคุยกันมากๆ รำคาญอะไรที่เสียงดัง รำคาญคนถามมาก รำคาญคนขี้บ่น ไม่อยากเจอใคร อยากอยู่คนเดียว อยากนอนนิ่งๆ จึงอยู่แต่บ้าน พอมาอยู่บ้านก็รู้สึกตัวเองไร้ค่า ไม่มีประโยชน์ เป็นภาระคนอื่น ก็ร้องไห้อีก ดูตลกก็ไม่ขำ แถมรำคาญด้วยซ้ำ มุขโบราณยังเล่นอีกหรอ ละครก็น้ำเน่าวนๆแบบนั้น บางครั้งอ่อนแรง เหมือนไม่มีแรง ปลายมือเท้าชา หนาวในกระดูก ท้องผูก ท้องอืดบ่อย เวลาทานข้าวต้องทานคนเดียว เพราะรำคาญคนที่ทานไปคุยไป และจะหงุดหงิดเวลาทานร่วมกับคนทานมุมมาม หรือแบบข้าวอยู่ในปากก็ยังพูด มันทำให้เรากินไม่ลง จะลุกหนีทันที เวลาโดนตำหนิ หรือโทษว่าเราผิด ว่าเราเป็นต้นเหตุ จะเสียใจมาก จะเอามือทุบ ตบหน้าตัวเอง หรือไม่ก็เอาเล็บจิกขาตัวเอง รู้สึกตัวทุกอย่างแต่ห้ามไม่ได้จนกว่าจะพอ กินไม่รู้จักอิ่ม กินได้เรื่อยๆ 1 เดือน น้ำหนักเพิ่มขึ้นถึง 15 กิโลกรัม ทำอะไรก็ได้ไม่นาน งานที่ชอบทำ ปักครอสติช ถักโครเชท์ ก็เบื่อไม่แตะต้องเลย ไม่อยากแต่งตัว แต่งหน้าทำผม รู้สึกว่ามันน่าเบื่อ อยากโกนออกให้หมด เวลาเจอคนรู้จักก็แกล้งไม่เห็นเดินหนี ขี้เกียจคุย ขี้เกียจเสแสร้งว่าสบายดี ไม่ชอบอยากรู้เรื่องคนอื่น ถ้ามีใครมาเล่าหรือเอาเรื่องคนอื่นมาพูดให้ได้ยินก็จะต่อว่าและจบบทสนทนานั้นทันที โดยไม่สนว่าจะเป็นใคร และเดินหนี แบบไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ท้อแท้ สิ้นหวัง ไม่รู้ชีวิตจะไปทางไหน เหนื่อยกับการมีชีวิตต่อไป เสียใจที่ไม่ได้ดีอย่างคนอื่น รู้สึกผิดตลอดที่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง มันไม่มีแรงใจที่จะทำอะไร ไม่รู้ว่าอยู่ไปทำไม พูด ระบายอาการที่เราเป็นก็เหมือนเรียกร้องความสนใจ เลือกที่จะเก็บและเงียบไว้คนเดียวดีกว่า ร้องไห้ทุกวันแต่ไม่รู้ร้องทำไม หาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้ มีคนบอกฝันให้ไกลๆตั้งเป้าหมายให้ชีวิต แต่เรากลับคิดว่า ก็รู้อยู่แล้วไปไม่ถึงหรอก จะฝันละเมอให้เหนื่อยทำไม มีลมหายใจรอดไปวันๆก็ดีอยู่แล้ว โลกมันไม่ได้สวยงามน่าอยู่หรอก